با تغییر سبک زندگی و دگرگونی در مراسم و مناسک اجتماعی، امروزه تالارهای پذیرایی بخاطر نقشی که در رفاه و خدمات دهی در مراسم های گوناگون به مردم  دارند، می توان گفت که برای اکثر مناطق، نیاز محسوب می گردند.

از سویی بیاضی ها که در روستای خود فاقد چنین امکاناتی هستند مجبورند برای مراسمات خود از تالارهای پذیرایی شهرها و روستاهای اطراف استفاده کنند. گاها پیش می آید که همزمان در یک شب  دو یا سه مراسم در تالارهای  انار، رفسنجان، کشکوییه یا گلشن از آن بیاضی هاست و در چنین شبی بیش از دو هزارنفر از اهالی بیاض (مجموع دو یا سه مراسم)  مجبورند مسافت های طولانی را جهت حضور در مراسم های دعوتی طی کنند.

 در سال های قبل گفته می شد که ساخت تالار پذیرایی در بیاض صرفه اقتصادی ندارد. اما قریب دو سال قبل یکی از جوانان بیاضی دل به دریا زد و به امید ایجاد رفاه برای همشهریان و نیز اشتغال و درآمد برای خود و هم سن و سالانش پا به گود گذاشت، آن روزها که محمد قربانی پیگیری این کار را شروع کرد تصورش این بود که سختی کارش عبور از هفت خوان بانک ها برای وام است، اما حالا پس از گذشت قریب دو سال از شروع پیگیری، هنوز مشکل زمینش حل نشده است. مشکلی که بجز قربانی افراد دیگری هم  در بیاض با آن دست و پنجه نرم می کنند، مثلثی است متشکل از سه ارگان : اداره اوقاف، منابع طبیعی و بنیاد مسکن. وی می گوید هر قطعه زمینی که برای این کار معرفی کردیم یکی از این سه اداره مدعی آن است و به نحوی مانع تراشی می کند . همین روال کاغذبازی و ممانعت این ادارات تا کنون دوسال وقت و عمر یک جوان را فرسوده کرده است.

آقای فرماندار محترم! آقایان اعضای محترم شورای اسلامی! آیا این همان فرش قرمزی است که قرار بود برای سرمایه گذاران منطقه پهن کنید؟ تالار پذیرایی یک نیاز و مطالبه اهالی بیاض است چرا در مقابل  مانع تراشی ادارات ،از سرمایه گذار حمایت و روال کار وی را تسهیل نمی کنید؟ منتظر توضیح یا اقدام مسئولین در انار و بیاض می مانیم.